Saturday, January 29, 2011

Η κατάληψη της Νομικής και η γελοιότητα του ασύλου

Η κατάληψη της Νομικής από 250 λαθρομετανάστες και οι αντίστοιχες κινήσεις στο Χαροκόπειο και το Χημείο δείχνουν τα απίστευτα όρια τραγικής γελοιότητας στα οποία έχει φτάσει το εφεύρημα του ασύλου.

Πρώτα είδαμε το γνωστό από τα επεισόδια της Marfin στέλεχος του ΑΝΤΑΡΣΥΑ Πέτρο Κωνσταντίνου να οργανώνει τη συγκέντρωση και το ταξίδι των εκατοντάδων λαθρομεταναστατών από τη Σούδα στον Πειραιά, και στη συνέχεια τα μέλη των διαφόρων γκρουπούσκουλων του ΣΥΡΙΖΑ και του ΑΝΤΑΡΣΥΑ να τους οδηγούν στη Νομική, να γκρεμίζουν τις πόρτες κτιρίων και να τους εγκαθιστούν στα πρόσφατα ανακαινισμένα κτίρια, που σύμφωνα με την αριστερή παράδοση του δημοκρατικού πανεπιστημίου δε θα παραμείνουν ανακαινισμένα για πολύ ακόμα.

Παρά το γεγονός ότι τόσο η διοίκηση της Νομικής όσο και του Πανεπιστημίου αρνήθηκαν το σχετικό αίτημα που προηγήθηκε, οι αριστεριστές οδήγησαν τους λαθρομετανάστες στην κατάληψη του πανεπιστημιακού χώρου προκειμένου να δείξουν με ποιό τρόπο αντιλαμβάνονται τη δημοκρατικότητα στο πανεπιστήμιο. Είχε προηγηθεί σχετικό πάρτυ στη Νομική, προκειμένου οι "φοιτητές" να ετοιμαστούν για την υποδοχή των λαθρομεταναστών που έγινε τα ξημερώματα(!).

Ανάμεσα στους "φοιτητές" οργανωτές της κατάληψης, ενδιαφέρον είναι πως βρίσκουμε άτομα με κοινά επώνυμα με πανεπιστημιακούς που στο παρελθόν κινήθηκαν στους χώρους αυτούς. Μία ιδιαίτερη σύμπτωση που επισημαίνουμε.

Ο σκοπός των αριστεριστών είναι να εκβιάσουν μέσω του "ασύλου" ώστε οι εκατοντάδες λαθρομετανάστες να τύχουν νομιμοποίησης άνευ όρων, προκειμένου να ικανοποιηθούν τα συμπλέγματα των αριστεριστών και τα συμφέροντα των καθοδηγητών τους.

Τα πράγματα δείχνουν πως υπήρξε χαρακτηριστική αδιαφορία του Υπουργείου ΠΡΟΠΟ, το οποίο έχει καταντήσει Υπουργείο Προστασία του Λαθρομετανάστη.

Όσο για τον Πρύτανη Πελεγρίνη, αυτός πήγε στο διπλανό κτίριο για να κόψει την πίτα του Πανεπιστημίου. Αυτό δεν πρέπει να προξενεί κατάπληξη σε κανέναν, διότι το καθεστώς κατάληψης είτε στη Νομική είτε στην Πρυτανεία δεν είναι τωρινό, άλλωστε μας έχει απασχολήσει και στο παρελθόν πολλές φορές. Ο Πρύτανης λοιπόν, ως θεσμός, καθώς ο Πελεγρίνης είναι σχετικά καινούργιος στη θέση, είναι συνηθισμένος να κόβει πίτες μέσα σε τριτοκοσμικές συνθήκες, ενώ οι πανεπιστημιακοί καμαρώνουν για τη δημοκρατικότητα του πανεπιστημίου και διαμαρτύρονται για τυχόν αναγνώριση των κολεγίων.

Άλλωστε ο Πελεγρίνης είχε και άλλα πράγματα να τον απασχολούν τις ημέρες αυτές:

"To όραμα του Πρυτάνεως του Πανεπιστημίου Αθηνών Θεοδόση Πελεγρίνη, για ένα ανοικτό Πανεπιστήμιο στην κοινωνία, αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά με την υπογραφή του Πρωτοκόλλου Πολιτιστικής Συνεργασίας τριετούς διάρκειας που υπέγραψε ο...
ίδιος ο Πρύτανης και ο πρόεδρος του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών Ιωάννης Μάνος.

...Συνεργασία με την Ορχήστρα και τη Χορωδία του Πανεπιστημίου και παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών από συνεργάτες του Μεγάρου."


Ειδικά για το τελευταίο είμαστε βέβαιοι πως αποτελεί μεγάλο επίτευγμα, καθώς στη χορωδία θα μπορούν να συμμετέχουν και οι λαθρομετανάστες, και γιατί όχι να οργανωθούν και επισκέψεις τους στο Μέγαρο ώστε να δουν αν ο χώρος τους βολεύει για κατάληψη.

Βλέπουμε για άλλη μία φορά το χώρο του Πανεπιστημίου να καταπατείται, καταστρατηγώντας τα δικαιώματα των πραγματικών φοιτητών αλλά και των φορολογούμενων που πληρώνουν για το δημόσιο πανεπιστήμιο. Μετά από δεκαετίες καταλήψεων των χώρων της Νομικής και χρήσης τους για τη διοργάνωση πάρτυ από στοιχεία ξένα προς το σκοπό των κτιρίων αυτών, καταλήξαμε να βλέπουμε τους πανεπιστημιακούς χώρους να γεμίζουν κουρελούδες και ουροδοχεία προκειμένου να εκβιαστούν καταστάσεις καταστροφικές για την πορεία της Ελλάδας τόσο ως έθνους όσο και ως κράτους.

Το σχετικό φωτογραφικό υλικό που καταδεικνύει το έσχατο σημείο εξευτελισμού των δημοσίων πανεπιστημίων στην Ελλάδα θα πρέπει να προωθηθεί στο εξωτερικό, ώστε οι άλλες χώρες να αντιληφθούν ότι δεν πρέπει να αναγνωρίζουν πλέον τα πτυχία τέτοιου είδους "πανεπιστημίων", και τα αντίστοιχα ΔΟΑΤΑΠ να βγάλουν τα Ελληνικά τριτοβάθμια ιδρύματα από τις λίστες των διεθνώς αναγνωρισμένων πανεπιστημίων.

Δεν είναι δυνατό άλλωστε να έχει τα ίδια δικαιώματα ένας απόφοιτος σοβαρού πανεπιστημίου με έναν απόφοιτο ενός καταυλισμού λαθρομεταναστών και αριστερών κακοποιών.




Η οργανωμένη κατάληψη της Νομικής από κακοποιά στοιχεία της Αριστεράς έγινε αφορμή για να αποκαλυφθεί ο ρόλος του πολιτικού βραχίονα του ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τον οποίο και βλέπουμε ανενόχλητο να κάνει προπαγάνδα σε πολλά σχολεία.

Είχαμε λοιπόν σχετικό άρθρο του Παναγιώτη Σωτήρη στο γνωστό άντρο της εκπαιδευτικής θολοκουλτούρας που λέγεται ΑΒ, στο οποίο διαβάζουμε:

"Επιπλέουν, τέτοιες φωνές αναπαράγουν μια βαθιά ρατσιστική τοποθέτηση που λέει ότι μαθήματα πανεπιστημιακά και παρουσία μεταναστών – σε χώρους που δεν χρησιμοποιούνται για μαθήματα – δεν μπορούν να συνυπάρχουν. Αυτό παραπέμπει στο ρατσιστικό στερεότυπο ότι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες αποτελούν εστία μόλυνσης, το ίδιο στερεότυπο που χρησιμοποιούν και οι νεοναζιστικές ομάδες σε γειτονιές της Αθήνας για να απαιτήσουν τη βίαιη εκδίωξη των μεταναστών και των προσφύγων.

Βαθιά αντιδραστική είναι και η αντίληψη ότι στο Πανεπιστήμιο δεν έχει θέση η αλληλεγγύη σε κινήματα που προέρχονται έξω από τα ακαδημαϊκά όρια. Σύμφωνα με αυτή τη λογική στην Κατοχή δεν θα έπρεπε το ΕΜΠ και οι άλλες Σχολές να είναι ορμητήρια του αντιφασιστικού αγώνα και της δράσης του ΕΑΜ νέων και της ΕΠΟΝ. Δεν θα έπρεπε να είναι οι Σχολές τα κέντρα του αντιδικτατορικού αγώνα, ούτε να γίνονταν η κατάληψη της Νομικής και του ΕΜΠ το 1973. Δεν θα έπρεπε στη Μεταπολίτευση οι πανεπιστημιακοί χώροι να στεγάζουν απεργούς και απολυμένους εργάτες. Δεν θα έπρεπε σήμερα να διοργανώνονται εκδηλώσεις, συζητήσεις και συναυλίες."


Φυσικά εννοείται ότι ο Παναγιώτης Σωτήρης εννοεί αυτή τη δημοκρατικότητα μόνο όταν εξυπηρετεί τα συμφέροντα του χώρου στον οποίο ανήκει. Χαρακτηριστικά, αναφέρει τη χρήση των πανεπιστημιακών χώρων από τους σφαγείς του ΕΑΜ και από τους σημερινούς καταστροφείς της Ελλάδας που έφτιαξαν την πολιτική τους καριέρα κάνοντας "αντιδικτατορικό αγώνα".

Απαιτεί λοιπόν ο γνωστός ινστρούχτορας να γίνονται μαθήματα ταυτόχρονα με την παραμονή των εκατοντάδων λαθρομεταναστών προκειμένου να ικανοποιηθεί η νοσηρή του φαντασία για το πως πρέπει να είναι το αντιρατσιστικό πανεπιστήμιο, τη στιγμή που όλοι αυτοί που συμμετέχουν στα γεγονότα θα μπορούσαν να πάρουν τους λαθρομετανάστες στα σπίτια τους και να δείξουν έμπρακτα τον αντιρατσισμό τους.

Σημειώνουμε πως ο Παναγιώτης Σωτήρης είναι συνδικαλιστής του ΣΕΦΚ, μέσω του οποίου διείσδυσε και στην ΟΙΕΛΕ, όπως πολλοί οργανωμένοι στον ίδιο χώρο έλαβε διδακτορικό από την Πάντειο και διετέλεσε διδάσκων στο Φιλοσοφικό του Πανεπιστημίου Κρήτης, ένα προφίλ που δεν είναι συμβατό με το μέσο φροντιστή και που αποδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο οι αριστεριστές επιδιώκουν την κατάληψη (και) συνδικαλιστικών θέσεων.

Ο Παναγιώτης Σωτήρης είναι μέλος του ΑΡΑΝ και μάλλον θα μας απασχολήσει ξανά στο μέλλον.


Αν υπήρχε σοβαρό πανεπιστήμιο στην Ελλάδα, θα φρόντιζε όχι μόνο την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων από το κράτος, αλλά και θα αφαιρούσε τη φοιτητική ιδιότητα από όσους συμμετείχαν στα γεγονότα ή προσέφεραν πολιτική στήριξη (όπως τα μέλη του ΔΣ του Συλλόγου μεταπτυχιακών φοιτητών και υποψ. διδακτόρων του ΠΤΔΕ του ΑΠΘ και τα μέλη του Συλλόγου Μεταπτυχιακών Φοιτητών και Υποψηφίων Διδακτόρων του ΠΜΣ "Πολιτική Επιστήμη και Κοινωνιολογία"), καθώς και τον τίτλο του διδάκτορα από ινστρούχτορες τύπου Παναγιώτη Σωτήρη. Φυσικά, αν υπήρχε σοβαρό πανεπιστήμιο στην Ελλάδα θα φρόντιζε για την ουσιαστική υπεράσπιση του ασύλου, ώστε να δίδεται σε κάθε φοιτητή ή καθηγητή ή ερευνητή η δυνατότητα έκφρασης χωρίς το φόβο προπηλακισμού από συμμορίες φοιτητοπατέρων και χωρίς την παραβίαση του ασύλου από καταληψίες που οικειοποιούνται πανεπιστημιακούς χώρους για να κάνουν το κέφι τους.

Ας ελπίσουμε ότι ο πολιτισμένος κόσμος θα δει τα γεγονότα αυτά ως εναρκτήριο λάκτισμα μίας αμφισβήτησης του status των Ελληνικών ιδρυμάτων ως πανεπιστημίων, γιατί μόνο με τη διεθνή απομόνωση του Ελληνικού πανεπιστημίου μπορεί να επέλθει η αλλαγή στην οποία τόσοι νέοι ελπίζουν.