Thursday, January 6, 2011

Οικογενειοκρατία στο δημόσιο πανεπιστήμιο

Ήταν πραγματικά γενναία η απόφαση του Πανάρετου τόσο να απαιτήσει να δοθούν στοιχεία για τους γόνους στο δημόσιο πανεπιστήμιο. Και δεν είναι να απορεί κανείς που η μαφία του κρατικού πανεπιστημίου αντιδρά με κάθε τρόπο προκειμένου να συνεχιστεί το υπάρχον εδώ και δεκαετίες καθεστώς.

Πρώτα είδαμε τους συνδικαλιστάδες της ΠΟΣΔΕΠ να κάνουν λόγο για δήθεν συκοφάντηση του δημόσιου πανεπιστημίου. Το ότι το δημόσιο πανεπιστήμιο έχει αποκλειστικά το ρόλο του βολέματος συγγενών και φίλων δεν αποτελεί συκοφαντία αλλά γεγονός. Όταν οι κατάπτυστοι "πανεπιστημιακοί" είδαν ότι δεν πείθουν με τους βερμπαλισμούς τους, είδαμε τις διεφθαρμένες διοικήσεις των ΑΕΙ και ΤΕΙ να αρνούνται να δώσουν τα στοιχεία με το επιχείρημα των προσωπικών δεδομένων. Άραγε σκέφτηκαν τα προσωπικά δεδομένα όταν προωθούσαν συγκεκριμένα άτομα ακριβώς εξαιτίας των προσωπικών δεδομένων τους και όχι λόγω αξιοκρατίας;

Διαβάζουμε σε άρθρο της Καθημερινής:

"Την ένταση στις σχέσεις του με τα πανεπιστήμια πυροδοτεί η απόφαση του υπουργείου Παιδείας να εμμείνει στο αίτημα για στοιχεία σχετικά με τους διορισμούς καθηγητών οι οποίοι είναι παιδιά ήδη υπηρετούντων σε ΑΕΙ. Μέχρι χθες, συνολικά 9 –μεταξύ των οποίων τα μεγαλύτερα της χώρας– από τα 22 ΑΕΙ δεν είχαν ανταποκριθεί στο αίτημα, με αποτέλεσμα ο αρμόδιος υφυπουργός κ. Ιω. Πανάρετος με νέα επιστολή –η τρίτη σε διάστημα δύο μηνών– να ζητήσει τα στοιχεία «άμεσα και πάντως όχι αργότερα από τις 19 Νοεμβρίου». Στοιχεία δεν έστειλαν τα Πανεπιστήμια Αθηνών, Πειραιώς, Ιωαννίνων, Κρήτης, Θράκης, Πελοποννήσου, ΕΜΠ, ΑΠΘ και Οικονομικό Αθηνών. Επίσης, δεν απάντησαν οι Εκκλησιαστικές Ακαδημίες Αθηνών και Ιωαννίνων."


Βλέπουμε ακόμα και τις εκκλησιαστικές ακαδημίες να είναι μέσα στο κόλπο της οικογενειοκρατίας. Πώς μετά περιμένει κανείς να κλείσει ο κύκλος της διαφθοράς στο Ελληνικό πανεπιστήμιο;

Η αρνηση των πανεπιστημιακών να δώσουν τα στοιχεία, τα οποία τους ενοχοποιούν και δείχνουν το μέγεθος της διαπλοκής και του κληρονομικού δικαίου στο κατά τα άλλα δημοκρατικό πανεπιστήμιο δεν είναι καινούριο φαινόμενο, καθώς αποτελεί πάγια τακτική προκειμένου να περάσει ο καιρός και να ξεχαστεί το σκάνδαλο. Αξίζει εδώ να θυμηθούμε και μία παλιά ιστορία:

"Κάποια στιγμή στη δεκαετία του 90 έσκασε το σκάνδαλο ότι δεκάδες γόνοι καθηγητών έπαιρναν μαϊμού μεταγραφές από το εξωτερικό με πλαστά πιστοποιητικά υγείας. Λέγεται ότι μόλις έγιναν καταγγελίες, καθιερώθηκαν αδιάβλητες εξετάσεις, με …σημειωμένες κόλλες. Κανένας δεν τιμωρήθηκε."


Πώς κουκουλώθηκε το σκάνδαλο;


"- Μέγα σκάνδαλο ξέσπασε το 1990 με τις μεταγραφές εξωτερικού (τις λίστες με την κατάταξη τις έκανε το υψηλόβαθμο σήμερα στέλεχος της ΤΕΧΝΙΚΗΣ υπηρεσίας) στο ΑΠΘ επί πρυτανείας αν θυμάμαι καλά (καλά θυμάμαι!) του κ. Αντώνη Τρακατέλλη αφού αρκετοί γόνοι και ανηψιοί καθηγητών αλλά και “άλλοι” ερχόντουσαν για “λόγους υγείας” (ανίατα νοσήματα!!!!, σκλήρυνση κατα πλάκας και άλλες πλάκες που για πλάκα σε λίγο θεραπεύονταν! θαύματα γινόντουσαν τότε στο ΑΠΘ).

Το θέμα είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις (προφανώς γιατί καποιες συμφωνίες χάλασαν) και κινητοποιήθηκαν τα μεγάλα μέσα. Ανέλαβε την υπόθεση εισαγγελέας ο οποίος ζήτησε τους φακέλους των μετεγραφών όλων των φοιτητών. Τότε άρχισε το παιχνίδι της κολοκυθιάς και το θέμα παραπέμφθηκε στη Σύγκλητο η οποία το συζητούσε και το ξανασυζητούσε και επιτέλους αποφάσισε ότι ΔΕΝ μπορει σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση οι ατομικοί φάκελοι να σταλούν στον εισαγγελέα!!

Στη συνέχεια ανέλαβε την υπόθεση εφέτης ανακριτής (Σιδέρης, αν θυμάμαι καλά, ήταν το όνομά του, πράγματι αξιόλογος και δίκαιος άνθρωπος) και ενώ πολλά λεγόντουσαν στα πηγαδάκια (δεν υπήρχαν τα blogs) το θέμα “χάθηκε” από τη δημοσιότητα η “υπόθεση” πήγε στο αρχείο. Αυτά είναι η σύντομη ιστορία για το τί έγινε τότε. Όποιος επιθυμεί περισσότερες λεπτομέρειες είναι όλες διαθέσιμες αλλά σας επαναλαμβάνω ότι το θέμα “πήγε στο αρχείο” κοινώς εκλεισε."


Εδώ ας προσθέσουμε ότι η ιστορία των πιστοποιητικών υγείας δεν περιορίζεται μόνο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Στον Τρακατέλη εξίζει ιδιαίτερη αναφορά, γιατί κάποτε ήρθε στο ΑΠΘ με το επιχείρημα ότι θα το αναβάθμιζε ποιοτικά και θα το έκανε ισάξιο των μεγαλύτερων ξένων πανεπιστημίων, και εκείνος το μόνο που έκανε ήταν να βολέψει όλο του το σόϊ, κάνοντας το ΑΠΘ τη διεθνώς μεγαλύτερη φάμπρικα επαγγελματικής αποκατάστασης γόνων.

Αυτό που βλέπουμε είναι τη συντεχνία των πανεπιστημιακών κληρονόμων να δημιουργεί το δικό της αυθαίρετο δίκαιο και να αμφισβητεί τις στοιχειώδεις ηθικές αξίες με γελοία επιχειρήματα:

"Η σύγκλητος του Παν. Αθηνών με χθεσινή ανακοίνωσή της, πάντως, «καταδικάζει τα φαινόμενα συκοφάντησης του δημοσίου πανεπιστημίου». Πολλοί πρυτάνεις κατηγορούν τον κ. Πανάρετο για επικοινωνιακά τρικ, αφού η νομιμότητα της εκλογής των πανεπιστημιακών ελέγχεται από ΑΕΙ και υπ. Παιδείας. «Η νομοθεσία δεν απαγορεύει την πρόσληψη συγγενών ήδη υπηρετούντων πανεπιστημιακών. Αντίθετα, σε Ευρώπη και ΗΠΑ απαγορεύεται ακόμη και η πρόσληψη παλιών αποφοίτων του ιδρύματος. Ας αλλάξει λοιπόν ο ελληνικός νόμος», ανέφερε στην «Κ» πρύτανης κεντρικού ΑΕΙ."


Έπρεπε δηλαδή να υπάρχει ειδικός νόμος που να απαγορεύει το αυτονόητο, την κληρονόμηση πανεπιστημιακών εδρών και τη μετατροπή του "πανεπιστημιακού ασύλου" σε άσυλο γόνων και πριγκηπική αυλή. Αυτή η υπεροψία της ενδοπανεπιστημιακής κλίκας έχει στοιχίσει στη χώρα όλα αυτά τα χρόνια, όχι μόνο διδάσκοντας στους νέους την επιστήμη της νομιμοφανούς ανηθικότητας, αλλά και στερώντας τη χώρα από αυτά που θα μπορούσαν να της προσφέρουν άξιοι επιστήμονες στις ανάλογες θέσεις.

Χρειάστηκε ιδιαίτερο θάρρος για να χτυπηθεί αυτό το νοσηρό καθεστώς, και μέχρι τώρα μόνο ο Πανάρετος το έχει δείξει, σε αντίθεση με τους δεκάδες υπουργίσκους που έχουν περάσει στο παρελθόν από το Υπουργείο Παιδείας.

Και φαίνεται πως έχει πολλές περιπτώσεις για να ασχοληθεί:

"Ακυρώθηκε από τον υφυπουργό Παιδείας Γιάννη Πανάρετο η εκλογή λέκτορα στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας λόγω παραβίασης της νομιμότητας. Σύμφωνα με πληροφορίες, κατά τον έλεγχο νομιμότητας των πρακτικών εκλογής προέκυψε ότι ο πρόεδρος του εκλεκτορικού σώματος που ασχολήθηκε με την εκλογή του συγκεκριμένου λέκτορα, ήταν πατέρας του και αυτό έρχεται σε αντίθετα με τον Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας, που προβλέπει ότι σε ανάλογες περιπτώσεις ο πρόεδρος αντικαθίσταται από τον αναπληρωτή του."


Και για όσους απορούν γιατί υπάρχουν τόσα τμήματα ιχθυολογίας στη χώρα μας, ο πραγματικός λόγος είναι προφανής:

"Μετά την χθεσινή ακύρωση εκλογής Λέκτορα στο Τμήμα Γεωπονίας & Ιχθυολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, κι άλλα "ψάρια" αναμένεται να πιάσει ο Υφυπουργός Παιδείας.
Αφού του έχει καταγγελθεί ήδη πως στο ίδιο Τμήμα (Γεωπονίας & Ιχθυολογίας) το 2009 εξελέγη Λέκτορας με παράνομη προϋπηρεσία στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας αφού εκεί "εργαζόταν" ενώ ταυτόχρονα έκανε και τη στρατιωτική του θητεία!
Στην ίδια Σχολή πριν λίγους μήνες εξελέγη Λέκτορας νεότατη κόρη Καθηγητή ως μοναδική υποψήφια!"


Φυσικά, όταν οι γόνοι δε τα καταφέρνουν ούτε και με τόση "βοήθεια", τότε υπάρχει η λύση. Στις γωνίες θα βρεθεί κάποιο τυχάρπαστο επιστημονικό αντικείμενο, όπως τα παιδαγωγικά του κλάδου της γεωπονίας ή η ιστορία και φιλοσοφία της μηχανολογίας, και φυσικά θα προστεθούν και τα αντίστοιχα μαθήματα στο πρόγραμμα σπουδών "για να γίνει πληρέστερο και πιο σύγχρονο". Ένα τυπικό παράδειγμα η Ελένη Μπόντη, γόνος καθηγητή της Ιατρικής (κόρη του τέως προέδρου της σχολής Ιωάννη Μπόντη). Το 2003 πήρε μάστερ από την Αγγλία, το 2004 διδακτορικό από τον μπαμπά της, και έκανε και μία δημοσίευση το 2005, τελείως συμπτωματικά μαζί με τον μπαμπά της, στο αντικείμενο των κονδυλωμάτων, για να καταλήξει λέκτορας στην Ιατρική. Το μάστερ που έκανε αφορά την ψυχολογία, το διδακτορικό τα παιδιά προσχολικής ηλικίας σε σχέση με μαθησιακές δυσκολίες, και το αντικείμενο της αργομισθίας της στον τομέα νευροεπιστημών της Ιατρικής Σχολής την "ειδική παιδαγωγική"!

(Για να πούμε την αλήθεια, την τελευταία λύση δεν την επιλέγουν μόνο οι γόνοι, αλλά και αμέτρητοι εκπαιδευτικοί, οι οποίοι με εκπαιδευτικές άδειες έκαναν προχωρημένες σπουδές στα παιδαγωγικά, όπως για παράδειγμα τα παιδαγωγικά στη γεωγραφία, τα παιδαγωγικά στη φυσική, τα παιδαγωγικά στη γυμναστική κλπ.)

Ελπίζουμε αυτή η γενναία προσπάθεια του Πανάρετου να μην έχει την ίδια τύχη που είχε η σχετική κίνηση για το που πήγαν τα κλεμμένα στον ΟΕΕΚ.