Η τεχνογνωσία του ΟΕΕΚ

Η Υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου έχει πολλές φορές εκφράσει το θαυμασμό της για την τεχνογνωσία του ΟΕΕΚ, την οποία και θα αξιοποιήσει ενοποιώντας τον με τον έτερο αμαρτωλό οργανισμό που λέγεται ΕΚΕΠΙΣ προκειμένου να ελέγχει τα ξένα πανεπιστήμια που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα. Μία ιδέα του μεγέθους της τεχνογνωσίας αυτής, καθώς και του τι έκαναν τα στελέχη του ΟΕΕΚ όλη μέρα, μας δίνει το παρακάτω:

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
ΤΜΗΜΑ 23ο ΤΡΙΜΕΛΕΣ
ΩΣ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Συνήλθε στις 21 Νοεμβρίου 2001, με δικαστές τους:
Ευτυχία Κούρλα, Πρόεδρο Πρωτοδικών ΔΔ, Σοφία Τσέκου, Δημήτριο Φαφαλιά (εισηγητή), Πρωτοδίκες ΔΔ και γραμματέα την Νεραντζία Σελιμά, δικαστική υπάλληλο.


...


Στην κρινόμενη υπόθεση, από τα στοιχεία της δικογραφίας προκύπτουν τα εξής: Η αιτούσα, υπάλληλος από το 1993 του καθ` ου Οργανισμού, τοποθετήθηκε στη Νομική υπηρεσία αυτού στις 22-12-1997 και, όπως εκθέτει στην κρινόμενη αίτησή της, τοποθετήθηκε σε χώρο εργασίας μαζί με τρεις συναδέλφους της, οι δύο από τους οποίους κάπνιζαν στο χώρο του γραφείου. Η αιτούσα, εξαιτίας του γεγονότος αυτού, όπως ισχυρίζεται, εμφάνισε συμπτώματα δυσφορίας, βήχα, δακρυόρροια, μείωση της αναπνευματικής λειτουργίας κ.λπ. και στις 18-6-1998 απευθύνθηκε στον Προϊστάμενο της υπηρεσίας της ζητώντας να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα ώστε να εργάζεται σε χώρο που να μην ενοχλείται από καπνό τσιγάρων, επισύναψε δε και συνταγή ιατρού του ΙΚΑ με γνωμάτευση αλλεργίας. Στις 24-11-1999 και κατόπιν επανειλημμένων οχλήσεων και διαμαρτυριών της αιτούσας, τοποθετήθηκε στο τμήμα εκπαιδευτικού υλικού της Διευθύνσεως Καταρτίσεως του καθ` ου και ειδικότερα σε χώρο γραφείου μαζί με μία υπάλληλο η οποία δεν κάπνιζε, πλην όμως, όπως εκθέτει η αιτούσα, ενοχλείτο και μάλιστα με εμφάνιση αλλεργικών, αναπνευστικών κ.λπ. συμπτωμάτων από τον καπνό των τσιγάρων που κάπνιζαν τρεις υπάλληλοι της τεχνικής υπηρεσίας η οποία στεγαζόταν σε χώρο που γειτνίαζε με το χώρο εργασίας αυτής, οι δύο δε χώροι επικοινωνούσαν με μία διαχωριστική θύρα που παρέμενε ανοικτή. Ακολούθησαν νέες αιτήσεις για λήψη μέτρων και διαμαρτυρίες της αιτούσας προς τον πρόεδρο του καθ` ου, ο οποίος της είχε υποσχεθεί, όπως ισχυρίζεται, ότι θα της εξασφάλιζε χώρο γραφείου όπου θα εργάζεται μόνη της και χωρίς εκπομπές καπνών τσιγάρων. Δεδομένου, όπως ότι αυτό δεν υλοποιήθηκε, το Φεβρουάριο 2001 υπέβαλε αίτηση απόσπασής της στο ΙΕΚ Αργυρούπολης, όπου, κατά τους ισχυρισμούς της, η κτιριακή υποδομή και ο εργασιακός χώρος ήταν πολύ καλύτερος από άποψη αριθμού προσωπικού, εξαερισμού των χώρων κλπ. Στο αίτημά της αυτό δεν έλαβε απάντηση, όπως η ίδια εκθέτει, οι δε μεταγενέστερες οχλήσεις της προς τον Πρόεδρο του καθ` ου και τελικά στον υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, με σκοπό να της παρασχεθεί χώρος εργασίας απαλλαγμένος από καπνό τσιγάρων, δεν είχαν αποτέλεσμα. Για το λόγο αυτό, η αιτούσα άσκησε την από 16-10-2001 αγωγή κατά του Ο.Ε.Ε.Κ. και του ελληνικού Δημοσίου, ζητώντας, κατ` εφαρμογήν των άρθρων 105 και 106 του ΕισΝΑΚ, χρηματική ικανοποίηση, ύψους 50.000.000 δρχ. για την ηθική βλάβη που υπέστη καθ` όλο το προηγούμενο διάστημα που αναγκάσθηκε να εργάζεται υπό συνθήκες επιβλαβείς για την υγεία της.


...


Από τα παραπάνω πραγματικά γεγονότα και στοιχεία που δεν αμφισβητούνται από τον καθ` ου Οργανισμό, σε σχέση με την αξίωση που προβάλλει η αιτούσα με τη σχετική αγωγή της, δεν προκύπτει ότι η τελευταία είναι, προδήλως τουλάχιστον, αβάσιμη, ο δε ισχυρισμός του καθ` ου για το αντίθετο, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος.


...


Κατ` ακολουθίαν όλων των παραπάνω, πρέπει ο καθ` ου Οργανισμός, μέχρι τη δημοσίευση οριστικής απόφασης επί της από 16-10-2001 σχετικής αγωγής της αιτούσας, να υποχρεωθεί να εξασφαλίσει στην αιτούσα χώρο εργασίας απαλλαγμένο από καπνό τσιγάρων και με καλό εξαερισμό, σύμφωνα με όσα εκτίθενται ειδικότερα στο διατακτικό της παρούσας και γι` αυτό πρέπει να γίνει δεκτή ως βάσιμη η κρινόμενη αίτηση κατά το μέρος αυτό.