Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Το Πανεπιστήμιο Αθηνών είναι βουτηγμένο στην ανυποληψία και αποτελεί όνειδος για μία πολιτισμένη χώρα (το τελευταίο δεν αφορά την Ελλάδα). Οι σκηνές των καταλήψεων του Πρυτανείου και άλλων κτιρίων, οι βανδαλισμοί και οι καταστροφές, το αποτρόπαιο θέμα των κομματόσκυλων να εφορμούν επάνω στους πρωτοετείς για να τους παρασύρουν στον κομματισμό, όλα αυτά έχουν μεγάλη παράδοση στα πανεπιστήμια της Ελλάδας, και φυσικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Όμως τίποτα από αυτά δεν ενόχλησε μέχρι τώρα τον Κίττα, ο οποίος αντίθετα προστάτευε με όλες του τις δυνάμεις το καθεστώς αυτό. Τις τελευταίες ημέρες, πολλά μέσα ενημέρωσης ασχολήθηκαν με την αφαίρεση της Ελληνικής σημαίας από το κτίριο της Πρυτανείας, τη στιγμή που αυτό έχει γίνει πολλές φορές, και μάλιστα την τελευταία κατά την περίοδο των ευρωεκλογών και υπό την προστασία του περιπτέρου του ΣΥΡΙΖΑ.
Μέχρι τώρα, ο Κίττας δεν ενοχλήθηκε από την εικόνα του δημοσίου πανεπιστημίου που προσβάλει την τριτοβάθμια εκπαίδευση στη χώρα μας και κάνει κάθε λογικό άνθρωπο να απορεί πως οι άλλες χώρες αναγνωρίζουν τα πτυχία των Ελληνικών πανεπιστημίων.
Αντίθετα, απείλησε ότι παραιτηθεί προκειμένου να προστατευθεί το Indymedia και να συνεχίσουν να στοχοποιούνται οι πολίτες που δεν εξυπηρετούν τα οράματα των εγκληματιών προστατευόμενών του.
Τελικά τίποτα από τα όσα λαμβάνουν χώρα στο χώρο του Πανεπιστημίου Αθηνών δεν ενόχλησε ιδιαίτερα τον Κίττα, παρά μόνο το ότι πάνω στο ποδοπάτημα που ακολούθησε την έφοδο των αλητών στο Πρυτανείο έφαγε μερικές ψιλές. Φαίνεται ότι οι δράστες ήταν κάποιοι από τους πολλούς εισαγώμενους διαδηλωτές, οπότε φυσικό ήταν να μη γνωρίζουν ποιός είναι ο προστάτης τους και κατά λάθος να του ρίξουν μερικές καρπαζιές.
Η συνέχεια λίγο πολύ είναι γνωστή. Υποτίθεται ότι ο ηρωικός πρύτανης έπαθε διάσειση και καρδιακή προσβολή και νοσηλεύτηκε βαριά τραυματισμένος στην εντατική, όπου πληροφορούμαστε ότι τον επισκεύτηκε μεταξύ άλλων και κάποια εισαγγελέας εκπάγλου καλλονής. Το No Name μας πληροφορεί ότι η ψηλή κι ωραία εισαγγελέας Ελένη Ράικου τον επισκεύτηκε στο κρεββάτι του πόνου, όπου και έκλαψε βλέποντας τα χάλια του και μαζί της έκλαψε κι αυτός. Για τα χάλια του πανεπιστημίου πάντως ούτε η εισαγγελέας ούτε ο πρύτανης έκλαψαν.
Η παραίτηση του Κίττα κρύβει μία σκοπιμότητα. Ο Κίττας ουσιαστικά παραιτείται για να μην αναλάβει τις ευθύνες για την προστασία του πανεπιστημίου και για να μην εφαρμόσει τις σχετικές διατάξεις που επιβάλλουν να καλέσει τις αρχές για την προστασία του ασύλου. Γιατί το άσυλο δεν είναι η προστασία των κάθε λογής κακοποιών στοιχείων, αλλά η προστασία των φοιτητών από τους ροπαλοφόρους που οι ίδιοι οι πανεπιστημιακοί προστατεύουν.
